Isang bagay na ipinagmamalaki ko tungkol sa aking kuwentong Wakelet ay ang komunidad na bumubuo rito. 
22 taon akong tahimik sa paaralang aking pinagsisilbihan. Kuntento, masaya, makabuluhan. Ngunit nang makilala ko ang mga taong bumubuo sa komunidad na ito, nakadama ako ng buong-lugod na pagtanggap, pagtitiwala, at higit sa lahat, lakas ng loob na panindigan at abutin ang iba ko pang mga pangarap sa buhay na mas lalong nagpapasaya sa akin.
Mula nang maging bahagi ng komunidad, pakiramdam ko, may pamilya akong nag-aalaga sa kin at humihila sa akin para madiskubre ang iba ko pang mga kakayahan. 
Masasabi kong napuspos ako ng inspirasyon sa pangangalaga ng Wakelet Pilipinas, at ng Wakelet Manchester na rin.
Kaya naman hindi ko ipinagkakait sa iba na maranasan din ang bagay na naipadama sa akin ng Wakelet.
Sa Wakelet, ang dating tahimik at masayang buhay ko ay naging mas makulay at kapana-panabik na mundo. At ang pinakanakamamangha rito, lahat ay naganap sa panahong nilalamon tayo ng pandemyang dulot ng mapamuksang elemento.
Ito ang aking kuwentong Wakelet.
Halika, samahan mo ako. 🇵🇭💙

Items