Twarze Różewicza
Od roku 1980 	Tadeusz Różewicz i 	Piotr Lachmann, spotykając się w różnych miejscach (Kraków, Gliwice, Wrocław, Warszawa, Konstancin), podtrzymywali zamiar nakręcenia materiałów, które miały posłużyć pierwotnie jako "kulisy" spektakli videoteatralnych z żywym udziałem samego poety. Kompletowany materiał jednak stawał się coraz bardziej obfity i wykraczał daleko poza pierwotnie założone ramy. Tak więc narodziła się myśl wygenerowania z niego oddzielnego dokumentu, z natury rzeczy poetyckiego, w którym Różewicz ukazałby twarz inną od tej, którą prezentował na oficjalnych wieczorach autorskich
W tym filmie prowadzony przez kilkanaście lat dyskurs Różewicza dotyczy najbardziej dramatycznych, nurtujących poetę problemów religii, wiary i odchodzenia od niej, pustki społeczeństwa po „śmierci Boga”, wojny i związanych z nią dylematów byłego partyzanta i związanych z nią dylematów, poezji skierowanej na istotę słowa, a nie na obraz i metaforę, co nie do końca musi być prawdą wbrew sądom krytyków. Bo jego dramaturgia przekracza te ramy, czego najlepszym i najdobitniejszym przykładem jest Białe małżeństwo. W tym filmie w jedenastu oddzielnych scenach, które przechodzą jedna w drugą na zasadzie asocjacji i kontrapunktów, ujawnia się nieznana dotąd twarz poety, dla którego problematyka twarzy – twarzy ukrytej jak w na początku mojej prezentacji – i jej metafizyki jest jednym z elementarnych i jednocześnie ewidentnych motywów, które konstruują strukturę dokumenty. Zapraszam do obejrzenia w wolnej chwili, bo naprawdę warto:

Items