Notatka Mentora

Praca nad projektem choć początkowo nie należała do najłatwiejszych, przyniosła całemu zespołowy wiele satysfakcji i powodów do dumy. Uczniowie pracujący w ramach konkursu to uczniowie klasy 2, którzy nigdy wcześniej nie mieli do czynienia z programowaniem w Tinkercadzie.
Pierwszy zajęcia były dla nich ogromnym zaskoczenie, przed nimi otworzyła się płaszczyzna robocza i co dalej? Te zajęcia poświęciliśmy w całości na samodzielne, indywidualne eksplorowanie programu. Uczniowie oswajali się z przenoszeniem elementów po płaszczyźnie, zmieniali kolory obiektów, dodawali napisy. Powstały indywidualne projekty.
Każde kolejne zajęcia poświęcaliśmy już pracy nad kostkami. Przychodziły momenty zwątpienia i słowa: ja nie dam rady. Każdemu uczniowie poświęcałam tyle czasu ile potrzebował, wspierałam w kolejnym kroku, wyjaśniałam. Jeśli potrzebowali podawałam dokładną instrukcję jak wykonać omawianą czynność, prezentowałam na tablicy interaktywnej kolejne kroki. Tak było im łatwiej. Wiedzieli już o czym mówimy, czego oczekujemy od siebie wzajemnie. Krystian świetnie sobie radził, praktycznie nie potrzebował pomocy. Kiedy uczniowie nauczyli się podnosić, opuszczać, obracać i wtapiać cyfry pojawił się kolejny problem. Wystające elementy. Potrzebowali konkretnego obrazu. W klasie pojawiły się różne kostki, które mogli obracać, dotykać. Po powrocie do programu sami zauważyli, że kostki na płaszczyźnie roboczej muszą obejrzeć dokładnie z każdej strony, z każdej perspektywy by zobaczyć te wystające milimetry. Była satysfakcja gdy zauważali swoje niedokładności i radość z samodzielnego poprawienia błędu. Niezwykłe emocje towarzyszyły uczniom gdy nadszedł dzień drukowania. Chyba nie wierzyli, że to co widzą na ekranie realnie da się wydrukować by dotknąć a później wykorzystać na lekcji. Stali jak zaczarowani i obserwowali co się dzieje na blacie drukarki.
Kilka dni później razem z kolegami i koleżankami z klasy mogli przetestować wydruk do zabaw matematycznych, mnożyli i dzielili przede wszystkim bo na tym etapie z edukacji matematycznej obecnie pracowaliśmy. Każdy chciał spróbować, nikt się nie kłócił, że ma łatwiejszy czy trudniejszy przykład bo o wszystkim decydował rzut kostką. Ważnym wydarzeniem był Dzień Matematyki, Dzień Liczby Pi. Zespół stworzył swoje stanowisko gdzie każdy chętny mógł się pojawić i spróbować swojego szczęścia z mnożeniem, dzieleniem lub w przypadku klasy 1 z dodawaniem i odejmowaniem. Uczniowie byli bardzo zaskoczeni gdy okazywało się, że kostki matematyczne to samodzielna praca zespołu, który je prezentuje.
Jestem niezwykle dumna z uczniów, z zespołu. Dali sobie radę z niejedną przeciwnością, pomimo momentów zwątpienia nie poddali się na żadnym etapie. Dziś kiedy kończymy pracę sami dopytują kiedy możemy jeszcze raz coś zaprojektować. Mam nadzieję, że już niedługo, jako klasa, popracujemy w ramach zajęć z zakresu informatyki.

Items