Tuwima przejścia z matematyką.
Ta „artma” [arytmetyka – przyp. AG] była zawsze moją piętą achillesową, którą to częścią nogi miałem nieraz ochotę kopnąć wszystkich nauczycieli matematyki. Po kilku dniach pobytu w szkole „Drut” [przezwisko nauczyciela – przyp. AG] wyrwał mnie z „artmy”. Stanąłem przed tablicą w obliczu potwornego zagadnienia: podróżny A wyszedł z miasta B o godzinie siódmej rano, robiąc tyle kilometrów na godzinę, ile kosztuje funt herbaty zmieszanej z trzech gatunków, przy czym pierwszego gatunku wzięto tyle funtów, ile wynosi liczba godzin, w jaką opróżni się basen zawierający tyle wiader wody, ile wynosi reszta przy dzieleniu liczby 879 641 312 przez liczbę 37 643 itd. Rozmyślania moje na ten temat doprowadziły do dość nieoczekiwanego wniosku: zadanie wyszło w ten sposób, że drugi podróżny, niejaki B., robił na godzinę 3 funty herbaty.
 "Drut” nie chciał się z tym rezultatem pogodzić, oświadczył mi: „Tiebie by na fabrikie szpuli motat’, a nie w gimnazju chodit’ ” – i oto dziennik mój ozdobiony został w rubryce „arifmietika” pierwszą dwójką, kaligraficznie i artystycznie wykonaną.
 W domu oczywiście rozpacz. Przyszłość moja zasnuła się czarnymi chmurami. Stanąłem nad przepaścią: „być albo nie być”. (…) Z pierwszej klasy do drugiej przeszło się z tak zwaną „dryndą”, z drugiej do trzeciej z tak zwaną „perekzamenowką”, z trzeciej do czwartej z poprawką, z czwartej do piątej z warunkiem złożenia egzaminów po wakacjach, czyli na ogół biorąc uczyłem się pod psem. U matematyków miałem od dawna ustaloną opinię kretyna, a po pewnym czasie tego samego mniemania był także nauczyciel rosyjskiego. (…)
 (J. Tuwim: Moje dzieciństwo w Łodzi. [W:] J. Tuwim: Pisma prozą. Warszawa 1964, s. 22–29. Odczyt wygłoszony na wieczorze autorskim w Łodzi w 1925 r.)

Items